Οι άνθρωποι γύρω μας χάνουν συνέχεια βάρος για λόγους που δεν ελέγχουν.  Οι καρκίνος θερίζει, τα αυτοάνοσα, οι διατροφικές διαταραχές. Το να βλέπεις έναν άνθρωπο στο δρόμο που έχασε κιλά χωρίς να ξέρεις αν προσπάθησε γι αυτό ή αν αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα είναι άβολο, αγενές και δείχνει έλλειψη ευαισθησίας όπως παλιά βλέπαμε μια γυναίκα που έβαλε κιλά και τη ρωτούσαμε αν είναι έγκυος.

Το θέμα των κιλών είτε αυτά είναι πολλά είτε είναι λίγα δεν πρέπει να είναι θέμα συζήτησης σε κανένα τραπέζι, σε καμία ξαπλώστρα και σε κανένα γραφείο. Ο καθένας είναι αυτό που είναι και τέλος. Στα αγγλικά το λένε “weight naturalism”. Δηλαδή δεν το συζητάμε όπως δεν συζητάμε αν κάποιου τα μαλλιά είναι ίσια και κάποιου άλλου σγουρά.

Για να τελειώνω με όλα αυτά, θέλω να πω ότι το να χάσει κάποιος κιλά δεν τον κάνει καλύτερο από τους υπόλοιπους όπως το βάλει κάποιος κιλά δεν τον κάνει υποδεέστερο. Το να λες συγχαρητήρια σε κάποιον που αδυνάτισε του δημιουργείς αμέσως το άγχος ότι θα τον απορρίψεις αν τα ξαναβάλει. Ας αφήσουμε λοιπόν αυτή τη συζήτηση για τα κιλά, τα πολλά ή τα λίγα και ας εστιάσουμε σε αυτά που είναι πραγματικά σημαντικά και αληθινά μας χαρακτηρίζουν ως προσωπικότητες. Την καλοσύνη, την ενσυναίσθηση, την εργατικότητα, την εξυπνάδα, τη μόρφωση, την αισθητική. Προσωπικά αυτά εκτιμώ στους ανθρώπους.

Comments

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *